Batı’nın siyasal modernleşmesinin erken dönemlerinde ve Türk siyasal modernleşmesi süresince din-siyaset ilişkisi birbirlerine tehdit olarak algılanan iki önemli toplumsal alanın üstünlük mücadelesi olarak resmedilmiştir. Din ve siyaset arasındaki ilişkiyi eleştirel bir bakış açısı ile irdeleyen bu araştırma, dinin siyasete etkisinin sanıldığı kadar tek ve ilk belirleyici olmadığı savını demokratik siyasal sistemin aktörü olan seçmen üzerinden doğrulamaya çalışmaktadır. Kuruluşundan beri ekonomik kalkınmayı kendine hedef alan Türkiye Cumhuriyeti’nde, seçmen tercihini belirleyen ana ekonomi ve sosyal tercihini belirleyen ana faktörün ekonomi ve sosyal refah konuları olduğunu savunan bu çalışma; din ve siyasetin toplumsal alandaki etki kapasitesinin, toplumsal alt yapı unsuru olan ekonomik birikim tarzı ile doğrudan ilişkili olduğunu ortaya koymaktadır. -Feriha Polat